Paulina Verzijden is dol op kleuren. Ze heeft een weefopleiding in Gent gevolgd, de zilversmid- opleiding van Schoonhoven, een keramiek opleiding bij Crejat, diverse cursussen emailleren en is bezig met een glaskunst-opleiding in Mechelen. Het liefst werkt ze met verschillende materialen en technieken. Ze houdt van de speling van de natuur, past veel kleuren toe en houdt van experimenteren en het onmogelijke proberen mogelijk te maken. Haar inspiratie haalt ze voor een deel uit de kunst en de natuur, maar veel ontwerpen zijn ook zuiver abstract en komen voort uit haar eigen fantasie. Haar atelier staat vol met onderdelen die ze mede toepast. Met haar uitgebreide technische vaardigheden weet ze die ook te gebruiken in haar werken.
Paulina Verzijden loves bright colors. She has followed a weaving education at Gent, Belgium, a silver education at Schoonhoven Silver Academy, education in ceramics at Crejat Alkmaar, different courses in enamel techniques, and has recently been following an education in glass art at Mechelen, Belgium. Working with different materials and technics is what she loves best. She loves the nature , applies a lot of colors and loves experimenting and making the impossible come true. Art and nature inspire her a lot, but a lot of her designs are pure abstract and a result of her creative process. Her atelier is full of parts which she uses when she thinks she can use them. With her wide spread technical knowledge she also knows how to use them in her art works.
Bij het afstuderen van de glaskunstopleiding in Mechelen (juni 2022) heb ik de volgende tekst samengesteld in een portfolio:
NATUUR
Toen ik een klein meisje was en van school naar huis fietste plukte ik in het voorjaar in de weilanden pinksterbloemen. Armen vol, ik kon er geen genoeg van krijgen. De verwondering van de natuur komt nog dagelijks bij mij binnen. Bloemen in een vaas wil ik niet meer; ik wil ze in de natuur heen en weer zien waaien, ruiken en voelen.
In mijn zoektocht naar een materiaal om mee te werken dat me uitdaagt, ben ik bij glas beland. Het werken met glas en het toepassen van de talloze technieken daagt me uit en de processen verwonderen me steeds weer. Glas geeft veel mogelijkheden om mijn gevoelens uit te drukken.
Met mijn werk wil ik je dan ook meenemen naar de natuur die mij een intens gevoel van geluk kan geven. De geuren, wind, zon en de aanblik werpen mij terug naar mijn jeugd met de fijne en gelukkige, maar ook donkere momenten.
Voor “De bergen” heb ik me gebaseerd op een beeld opgedaan tijdens de autoritten op weg naar een vakantiebestemming, als kind met mijn ouders of als volwassene. Ik zag bergen met daarop bomenrijen die tegen de lucht afstaken. De grillige vorm van de aarde en de ritmiek van de bomen trokken me aan. Dit beeld wilde ik in mijn objecten vastleggen. Misschien herkennen mensen dit en roepen mijn bergen en bomen ook herinneringen op. Voor dit werk heb ik gekozen voor het gieten van de bergen zodat ze robuust overkomen. Voor de bomen heb ik gekozen voor het werken aan de vlam.
“Natuurkracht” heeft te maken met de fascinatie van hele velden vol met bloemen die altijd is gebleven. Maar die bloemen zijn bezig te verdwijnen. Ik probeer met mijn werk aandacht te vragen voor de natuurlijke bloemenpracht en de mogelijkheden die de aarde in zich heeft. De bol is een symbool van de kracht en overlevingsdrang van de natuur: Er zijn de bloemetjes in de buitenlucht aan de buitenkant en in een grot (binnenkant) waar ze zich een weg door de kieren van het gesteente een weg hebben gebaand om te kunnen bloeien, hun zaadjes te laten vallen die zullen ontkiemen tot nieuw leven. De bol die een grot/rots weergeeft is gemaakt van dik pâte de verre terwijl de bloemetjes een fragiele indruk moeten geven ook van dezelfde techniek maar dan heel dun zijn gemaakt.
Het werk “Plienaflos” is geïnspireerd op de activiteiten van de wereldzadenbank op Spitsbergen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Wereldzadenbank_op_Spitsbergen ). In de zadenbank worden plantzaden van zo veel mogelijk plantenrassen opgeslagen, waaronder de zaden van veel voedselgewassen. De wereldzadenbank wordt ook schertsend de ‘ark van Noach’ genoemd. Een soortgelijk project voor het bewaren van zaden van wilde planten is het Millennium Seed Bank Project in Engeland.
Mijn eigen soort bloemetjes heb ik Plienaflos (flos is Latijn voor bloemen) genoemd. Ze staan op vierkantjes van verschillende kleuren die de diverse grondsoorten over de hele wereld aangeven. De vierkantjes met bloemetjes vormen een spiraal waarvan het begin – aan de buitenkant het heden is: vooral schone grond en frisse bloemetjes. Naar mate je dichter bij het middelpunt komt, de zwarte kern, wordt de grond steeds meer vervuild, de bloemetjes verliezen hun kleur en uiteindelijk zijn er nog een paar steeltjes zonder bloemetjes aanwezig: De toekomst als we geen maatregelen nemen om vervuiling tegen te gaan.
De natuur is fragiel en veerkrachtig en kan door bijv. klimaatverandering verstoord raken. De techniek “pâte de verre” die kwetsbare vormen oplevert heb ik doelbewust gebruikt.
Dank
Mijn dank gaat allereerst uit naar mijn leraren van het IKA:
Sandra de Clerck,
Jeroen van Heerwegh en
Katrijn Schatteman.
Voor de fotografie dank ik Hedwigis Haverkamp en Trijntje Verzijden
Verder bedank ik graag mijn medecursisten voor de feedback en hand- en spandiensten tijdens de lessen en de maakprocessen.
Mijn zus Trijntje heeft geholpen met de foto’s, het editen van de teksten en had altijd een luisterend oor, dankjewel.
Tenslotte dank aan mijn man Hans Rohlof die me altijd heeft gesteund en zich er niets van aantrok als hij zich weer eens volledig tussen de bloemetjes bevond.
